‘Uitzien naar’ – ‘Hij komt eraan!’

Het einde van dit kerkelijk jaar van Barmhartigheid nadert. In veel parochies waren er indrukwekkende Allerzielenvieringen, waarin we de namen van de dierbaren, die het afgelopen jaar overleden, weer noemden en er licht bij ontstaken. De kerkhoven en begraafplaatsen zagen er prachtig uit. Een teken van niet alleen gemis, maar ook van dankbaarheid, om wie ze voor ons blijven.

Met het eerste weekend van Advent zal dit jaar ook het nieuwe ‘Onze Vader’ geïntroduceerd worden. Ik hoorde vanmiddag dat er op een basisschool al vanaf het begin van dit schooljaar meteen mee begonnen is, zodat met name de eerste communicanten het meteen goed leren. Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad, maar ik ga ervan uit dat het ook bij ouderen, op den duur wel ‘went’. Wellicht doen de mensen die wat meer aan de rand van de kerk staan er het langst over. Wie zal het zeggen?

Advent is bij uitstek een periode van ‘uitzien naar’ – ‘Hij komt eraan!’ En niet alleen in gelovig perspectief, maar ook in de samenleving. Toch vallen verwachtingen en verlangens vallen wel eens anders uit dan we denken of hopen. Dan hoef je maar te kijken naar de uitslag van referenda en de Amerikaanse verkiezingen… Ben je vooral bezig met eigen verlangens, of houd je ook rekening met de verwachtingen en noden van anderen? En vraag je je wel eens af, wat God wellicht van jou verlangt?

In de aanloop naar de voorbereiding voor de Eerste Communie staan we als pastores en andere betrokkenen stil bij de vraag: Wat verlangen/ verwachten wij en de ouders die hun kinderen daarvoor opgeven? Gaat het - even kort door de bocht gezegd - vooral om het feest? Of hoopt men, ouders als de leden van de geloofsgemeenschap, weer wat meer verbondenheid te ervaren en daarin ook de relatie met God/Jezus te (her-)ontdekken? Wat en hoe je gelooft en wat dat met je doet vieren we samen in de kerk, maar we getuigen er ook van in ons dagelijks leven. Als Christenen hebben we de bijbel als leidraad / gids. We kunnen ons doen en laten eraan spiegelen en omgekeerd! Het is goed samen te komen in de kerk en zo te groeien in geloven.

Laten we die uitnodiging om stil te staan bij ons verlangen naar zin in ons bestaan ook oppakken in de weken voor Kerstmis. Jezus heeft in alle oprechtheid niet anders gewild dan ons voor te leven hoe God van mensen houdt en Hij vraagt ons: ‘Wil je mij volgen en zo steeds meer van Onze Vader, je medemens en jezelf gaan houden? Niet alleen in woorden, liederen, gebeden en een rijke tafel, maar vooral in een dienstbare en barmhartige levenshouding. Erop uit zijn elkaar op te tillen, gelukkig te maken, te bevrijden en te troosten. Gewoon in alle eenvoud, het hoeft niet in de krant.

We kunnen vanaf begin december onze nieuwe priester-collega Berry Lansbergen welkom heten. In de viering in ’s-Gravenzande op zaterdag 3 december wordt hij geïnstalleerd.  Mogen we een volle kerk verwachten?

Hartelijke groet, mede namens de collega’s en nu alvast een hartverwarmend Kerstfeest toegewenst!

Marie-Thérèse van de Loo, p.w.