Vakantie houden... een kunst?
In de maanden dat de zon op z’n hoogst staat verlangen we naar vakantie. De zomervakantie… een noodzaak voor de een, een kwelling voor de ander. Als je op verjaardagen komt, of je zit in de stoel bij de kapper, dan komt vroeg of laat het onderwerp ‘vakantie’ ter sprake.
Een geslaagde vakantie helpt ons de kleine en grote zorgen door het jaar heen te verdragen. Een mislukte vakantie doet ons wanhopig uitkijken naar de volgende. Vakantie heeft bij vele een grote plaats veroverd in het leven. We kunnen niet zonder. Andere vinden dat wat overdreven, die willen niet meedoen aan de verheerlijking van de vakantietijd. Die zeggen, voor mij is het iedere dag vakantie.
Volgens ons geloof is vakantie, een kortere of wat langere periode los komen van je arbeid, je verplichtingen en verantwoordelijkheid. Vakantie is een gave Gods, een tijd van genade waarover wij ons dienen te verheugen. Vakantie is, zoals de zevende dag van Gods schepping, onze zondag, een tijd om eens heel anders te gaan leven, een tijd om te ervaren dat het goed leven kan zijn in deze wereld. Als wij menen dat niet te kunnen ervaren, wat voor gelovigen zijn wij dan wel? Gedragen wij ons dan nog als de schepselen van een goede God en als leerlingen van onze Heer Jezus? Want ook Jezus nodigde zijn leerlingen uit, om zich op een rustige plek terug te trekken, na een uitputtende dag.
Wat zou vakantie dan voor ons moeten betekenen? Ik hoor mensen dikwijls zeggen dat ze van hun vakantie drie dingen verlangen: zon, rust en ‘eens iets anders’. Dat is niet zo slecht gezien.
Verlangen naar meer zon, dat betekent verlangen naar meer licht, naar meer kleur. Dat betekent het verlangen om Gods schepping, de wereld van de natuur en de wereld van de mensen, op haar best te mogen zien. Dat betekent dingen opmerken om ons heen die ons, in de drukte van het werk, ontgaan waren en die toch onze aandacht verdienden. Verlangen naar meer rust, dat betekent verlangen om opnieuw en beter kennis te maken met dingen en mensen. Dat betekent naar zichzelf luisteren om te vernemen wat er in het eigen hart omgaat.
Verlangen naar eens iets anders dat betekent gevoelig te worden voor het verrassende, voor datgene wat voorbij onze gewoonte, onze regelmatige werkzaamheden ligt, voor wat ons in eerste instantie onbegrip en weerzin bij ons oproept. Maar als wij er eens bewust bij stilstaan, toch wel goed doet, méér mens maakt. Daarvoor heeft God ons gemaakt. Een goede vakantie doet ons reflecteren op ons mens-zijn. Maakt vakantie mij en ook de ander, waarmee ik mijn vakantie deel, tot een ‘heel’ mens. Het is de kunst om vakantietijd te gebruiken om uit te groeien tot een gaaf, compleet mens. Een goede vakantie is een vorm van bezinning.
Zo’n vakantie wens ik u toe, mede namens mijn collega’s.
Pastor Martien Straathof
