Van paars naar wit

Als ik dit pastoraal woord schrijf, hebben we net de eerste kaars op de Adventskrans ontstoken. We zijn op weg naar het Licht, naar de geboorte van Jezus. Om de RK-basisscholen weer meer bij de kerk te betrekken en visa versa, mag ik op drie scholen gaan praten over Advent en de kerststal. Aan de hand van de beelden in de kerststal het kerstverhaal uitleggen. Een uitdaging.

Wat is Advent? De Advent is het begin van het liturgisch jaar, en start op de vierde zondag voor Kerst. Dit jaar, het A-jaar, waarin we met name uit het evangelie van Mattheus zullen lezen. Advent is de tijd van voorbereiding op het Kerstfeest; de tijd waarin de geboorte van Jezus wordt herdacht en Zijn wederkomst wordt verwacht. Met Kerst vieren we met de geboorte van Jezus dat God zelf mens werd. De Advent is een periode van inkeer en gebed. We hebben verwachtingsvol toegeleefd naar het Kerstfeest toe, opdat Jezus, Emanuel God-met-ons, ook in ieders eigen leven geboren mag worden. De voorgangers dragen in de liturgie de kleur paars. Deze kleur staat voor bezinning, boete en inkeer.

En daarna wordt de liturgische kleur wit. De kleur die verwijst naar Christus: het Licht van de wereld. De laatste week voor Kerst worden in de vespers de O-antifonen gezongen bij de lofzang van Maria. Elke antifoon is gebaseerd op een andere titel voor Jezus uit het Oude Testament - titels zoals Emmanuel, Sleutel van David, Dageraad en Wijsheid. Bij elkaar genomen, zoals in dit lied, verwoorden deze titels het verlangen van de Israëlieten naar de Messias, evenals ons eigen verlangen naar de komst van Jezus - zowel met Kerstmis als bij de wederkomst. Wij zingen ze in de kerk ook als wij het lied: O kom, o kom, Immanuel zingen. In de Kerstnacht in de lezing van Jesaja horen wij ook alle namen die wij aan Jezus geven weer klinken.

Kerst, een feest bij uitstek om te vieren met de hele familie. De kerstboom staat in de kamer en de kaarsen branden. We eten gezellig en uitgebreid met elkaar. Maar laten wij in die tijd ook denken aan al die mensen die alleen zijn of die gevlucht zijn uit hun eigen land en zonder familie kerst moeten vieren. In de kerk zijn er diverse gezinsvieringen maar ook de traditionele kerstnachtviering ontbreekt niet. De kerk zit dan voller dan op andere dagen. De muziek is, na een periode van inkeer, weer opgewekt en vrolijk. We vieren de geboorte van een kind. Een kind dat voor ons is geboren om ons redding te brengen. Een kind waarvan wij al weten dat het voor ons zal lijden en sterven met Pasen.

En een week na Kerst vieren we dat we een nieuw jaar ingaan. Het jaar 2017 waarvan wij vooraf niet kunnen voorspellen hoe het gaat lopen. We kijken met Oudjaar terug op het afgelopen jaar 2016. En nemen ons voor om het in 2017 anders, het beter te doen. Wat de toekomst ons gaat brengen weet ik niet, maar ik wens u namens de collega’s voor nu een Zalig Kerstfeest toe en een Gezegend 2017.

Els Geelen, pastoraal werker