“Vasten-preken” zoals “Vasten-soep”

Aan alles komt een eind, …… behalve aan de preek. Zo hoorde ik van een kerkganger in carnavalsstemming. Het ontlokte me een vrolijke glimlach. Voor de een is een preek het gespannen uithouden, de ander dommelt er heerlijk even bij weg. Weer een ander blijft wakker uitkijken naar de volgende keer en gaat naar huis met nieuwe vragen. De komende weken worden in menige parochie solidariteitsmaaltijden met een overweging gehouden. Een magere “Vastensoep” met een stuk brood. Wil een soep voedzaam zijn dan vraagt dat om goede voorbereiding. Om een gevarieerde samenstelling. Vlees- of groente bouillon en krachtige kruiden. Dat geldt ook voor ons preken.

En ja ……smaken verschillen. Het kerkelijk jaar kent verschillende tijden: sterke tijden en de gewone tijd door het jaar. Het preekwoord - als voedsel voor de ziel - vraagt daarom om een bij de tijd passend aroma. Zo is de liturgie in de lange Veertigdagentijd sober (geen gloria, geen bloemversiering op het altaar, muzikale begeleiding alleen ter ondersteuning van de zang). Overweging en preek worden deze weken vooral aangestuurd door de lezingen van deze periode waarin we ons voorbereiden op het Paastriduüm. Sobere maar pittige ingrediënten voor onze Vastensoep en Vasten-preek. Geen flauwe kost dus. En zou voor beide niet gelden: ze wordt niet zo heet gegeten als ze wordt opgediend.

pastor Hans Smulders