Veertig dagen

Veertig dagen, veertig dagen,
met al onze vragen.
Veertig nachten, veertig nachten,
met zovele gedachten.

Verleden, wij dragen het met ons mee.
Knarsend, zandkorrels van de woestijn.
Geschiedenis, is geschied,
maar doet soms nog zoveel pijn.

Heden, we leven er aan voorbij.
Leeft ons, jaagt ons, is ons rusteloos nabij.
Toekomst, komt je toe,
Toeval ... valt ons toe. Zó bedoeld?

Verleden, heden, toekomst,
we krijgen het te dragen, dragen het op.
'Mijn juk is zacht, mijn last is licht.'
We zullen niet bezwijken onder het gewicht.

Veertig dagen, veertig dagen.
Nog zoveel te vragen.
Veertig nachten, veertig nachten.
Nog zoveel te verwachten.

We zijn weer in de Veertigdagentijd beland. Beproeving in de woestijn, gedaanteverandering op de berg, de vijgenboom die toch nog een kans krijgt, de parabel van de verloren zoon, Jezus schrijft in het zand. Verhalen van de weekendvieringen, die ons meenemen. Ze nemen ons niet alleen mee naar toen en daar, 2000 jaar geleden in Palestina, maar ook naar de diepte in onszelf. Al onze vragen, zovele gedachten … Wat dragen we allemaal niet met ons mee? Het verleden, het heden, de toekomstverwachtingen. Even stilstaan, toch maar, in deze tijd.

Leo Fijen zei: “Laten we de H. Geest niet vergeten.” De H. Geest voerde Jezus naar de woestijn. Kennelijk was het zelfs voor Jezus nodig. Een retraite, een bezinning voor het begin van zijn actieve en openbare leven. Nu hebben wij een bezinning, als het ware een retraite, voor het paasfeest. Blijven we met Jezus in de woestijn. Zoeken we de H. Geest. Hij zal ons troosten, inspireren en Hij zal de weg wijzen. Een goede Veertigdagentijd gewenst.

Pastor Kwee