Veranderende tijden!

Om te beginnen veranderen de tijden heel praktisch. De tijden van de weekendvieringen op zondag gaan vanaf 1 oktober van 9.00 uur en 10.30 uur weer naar 9.30 uur en 11.00 uur!
Maar voor velen van ons voelt het alsof de tijden wel erg veranderen en lang niet allemaal te goede. We ervaren aan de lijve de vele vormen van crisis om ons heen. Energieprijzen, inflatie, woonruimte, vluchtelingenhuisvesting en ook in onze kerk merken we dat het niet meer is zoals het was. We willen graag terug naar een wereld waar we elkaar kennen, samen kunnen wonen, werken en kerken. We voelen soms dat onze hoop, en ook ons geloof wat afneemt. Juist nu is het belangrijk om als christenen een boodschap van hoop en vreugde te brengen. Er samen voor staan en niet ieder voor zich. Zorg voor onze aarde en zorg voor elkaar. Elkaar ruimte geven. Steeds geïnspireerd door Jezus die juist in de nood Zijn Blijde Boodschap kwam en komt brengen. Dat oktober een Mariamaand is mag ons tot steun zijn. Als geen ander begrijpt zij onze verwarring, ons verdriet. Als geen ander helpt zij ons om de tijden zelf mee te veranderen door haar voorbeeld van compassie, van geduld en van geloof, van vertrouwen op God.
Voor mijzelf is zeker sprake van veranderende tijden. Sinds 1 september mag ik als diaken bij u zijn in deze parochies en in de hele federatie. Voor iemand die uit Drenthe komt, en lang in Waddinxveen heeft gewoond, al een verandering. Mijn priesterwijding op 1 oktober verandert ook mijn leven. Een proces van verandering dat al een aantal jaren gaande is. Eerst getrouwd met Loes, en na haar overlijden, steeds meer toegroeiend naar een leven ten dienste van de kerk. Gelukkig heb ik mogen ervaren dat er ook veel is dat blijft.
Is mijn leven verandert? Ben ik verandert? Ja, een levenskeuze verandert iets. Soms heel zichtbaar, maar meer nog in jezelf, in je hart. Het zichtbare aspect is het makkelijke deel. Vaak lijkt het dan te gaan over wat je loslaat. Of zoals Paulus zegt: “Om Hem heb ik alles prijsgegeven (Fil 3, 8)”. Ach, voor mij, geldt dat ik best iets heb achtergelaten om deze weg van roeping te gaan. Heel plat noem ik hier een huis, een van mijn auto’s, een baan met aanzien, uitdaging, een goed inkomen, lieve buren, fijne contacten en veel afwisseling. Ook de geborgenheid van een thuisparochie, van je eigen kerkgebouw, van zekerheden over wie je denkt te zijn! Er is ook veel wat je mag meenemen, en wat zelfs verdiept, intenser en waardevoller wordt. Ik wou dat ik woorden had voor de dankbare vreugde die het steeds meer leren kennen van God mij geeft. Hoe diep het gevoel is van dankbaarheid, van geborgenheid, van leven, van het toeleven naar mijn oorsprong en mijn bestemming. Dat maakt het de moeite waard. Dat is wat er werkelijk verandert. Als vader van Nathasja en Eliza, mijn twee dochters, leer ik meer loslaten, meer liefdevol vertrouwen hebben en meer ruimte te geven. Als gelovige leer ik meer over de veelkleurigheid van God, die werkelijk houdt van elke mens en ervaar ik hoe het is als God met iemand die je ontmoet onderweg is.
Graag vraag ik u mij te helpen in deze veranderende tijden. Door me wegwijs te maken en me te helpen hier ook weer thuis te komen. Door samen ons geloof vorm en inhoud te geven. En door met mildheid voor mij te bidden als ik zelf de bron van verandering ben.

pastor Ad van Luijn