Verbonden met elkaar over grenzen heen
Verbonden met elkaar over grenzen heen
Het woord ‘katholiek’ betekent wereldwijd. Wij maken niet alleen deel uit van een plaatselijke gemeenschap maar ook van een kerk die over de hele wereld verspreid is. Oktober is van oudsher de Wereldmissiemaand. Vanuit het Westland zijn er vele missionarissen vertrokken naar alle hoeken van de aarde om de bevrijdende boodschap van Jezus Christus in woord en daad uit te dragen.
Veel families hadden een kind, broer of zus, oom of tante die werkzaam was in de Derde Wereld. De laatste werkers van dit missionaire tijdperk zijn nog steeds actief, ondanks het feit dat de meesten al op leeftijd zijn. Gelukkig weten zij zich gesteund door een trouw thuisfront. In de Westlandse parochies leeft nog steeds een echte missiegeest. Ook al zijn de taken van onze missionarissen grotendeels overgenomen door jonge mensen uit de landen zelf, wij blijven ons als parochies verbonden voelen met onze broeders en zusters in andere delen van de wereld. De tijden zijn veranderd. Door secularisatie en ontkerkelijking staan onze parochies voor de vraag hoe wij het evangelie brengen bij mensen die Jezus niet kennen of niet meer kennen. Wij mogen ons daardoor laten bemoedigen door de grote bloei en groei van de kerk op het zuidelijk halfrond.
Er werken nu al jonge priesters en religieuzen uit Afrika, Latijns-Amerika en Azië in Europa. De missie is dus niet meer alleen een beweging vanuit Europa maar ook andersom! Het is geven en ontvangen over en weer. Zo voelen wij ons verbonden met onze medechristenen over de hele wereld. Op Wereldmissiedag (19 en 20 oktober) is in alle katholieke gemeenschappen de gehele collecte bestemd voor de opbouw van de kerk in arme landen. Scholing, opleiding, vorming, bouw van kerken, scholen en gezondheidscentra, daar mogen wij ons steentje aan bijdragen.
Onze verbondenheid gaat nog verder. Niet alleen universeel maar ook, over de grens van de tijd heen, met al degenen die ons zijn voorgegaan in geloof, hoop en liefde. Dat vieren wij op de dagen van Allerheiligen en Allerzielen.
God schrijft geschiedenis met mensen in alle tijden.
Gelovigen die door hun manier van leven grote indruk gemaakt hebben, zijn door de kerk heilig verklaard. Heiligen zijn voorsprekers bij de Heer en voorbeelden op onze pelgrimsweg naar het Hemels Jeruzalem.
Veel groter is het aantal christenen dat ook heilzaam en liefdevol heeft geleefd, maar niet heilig is verklaard. Veel namen zijn in de loop der jaren in de vergetelheid geraakt. Maar ook al vervaagt of verdwijnt bij de mensen, door de opvolging van de generaties, de levende herinnering, God bewaart hun namen in de palm van zijn hand. Deze gemeenschap van de heiligen vieren wij met vreugde en dankbaarheid op 1 november.
Op 2 november gedenken wij in het bijzonder onze overledenen sinds Allerheiligen vorig jaar. Wij noemen hun namen en ontsteken een kaars voor hen aan het licht van de Paaskaars; teken van de Verrijzenis van Christus en het Licht van het Eeuwig Leven. Veel verdriet, leegte en gemis komt er samen in deze viering. Wij zoeken steun en troost bij God en elkaar.
Zo blijven wij ons met onze dierbaren verbonden voelen, over de grens van de dood heen.
pastoor J. Steenvoorden
