Verrijzenisverhalen vertellen een gelovige herinnering
Na Pasen horen we in de kerk nog enkele weken verschijningsverhalen. Jezus , dood en begraven, komt plotseling langs bij de leerlingen, maakt een vuurtje aan het strand en eet zelfs gebakken vis! Er zijn ook twijfels, bij Thomas. Is het echt waar? Leeft Hij nog onder ons? Als Jezus verschijnt en hem Zijn wonden in handen, voeten en zij laat zien, is ook deze twijfelaar omgeturnd, hij gelooft.
Als we een dierbare verliezen aan de dood is er ontgoocheling, verdriet, verbijstering, een niet-weten en een besef dat dood-zijn onherroepelijk is. Er is geen weg terug. Aan dit leven op aarde is een einde gekomen. We willen er niet aan, maar weten dat het niet anders is, niet anders kan zijn. Wat is er veel gebeurd voordat hij/zij is gestorven. Wat speelde er allemaal in zijn/haar leven dat van betekenis is geweest voor ons, voor anderen en voor de samenleving… We willen het vertellen, we willen het opschrijven en aan anderen meegeven. Als bewijs van een zinvol leven.
De focus van Jezus’ levensverhaal gedenken we in de Goede week. Wat gebeurt er veel in 7 dagen tijd! Op Palmzondag is het feest met een triomfantelijke intocht. Op Witte donderdag ligt Hij aan bij Zijn laatste avondmaal en wast Zijn leerlingen de voeten. Tijdens Zijn bidden wordt Jezus gearresteerd en veroordeeld. Op Goede Vrijdag hangen ze Hem aan het kruis, lijdt en sterft Hij. Zijn verhaal lijkt ten einde. Al zijn vrienden zijn ontgoocheld, van hun stuk, in paniek en zelfs bang. De stilte treedt in. Zijn lichaam ligt in een rotsgraf, afgesloten met een steen. Een levensverhaal is definitief afgesloten.
Maar we weten hoe het verder gaat. Op de derde dag haast Maria Magdalena zich met twee andere vrouwen naar het graf om Jezus te balsemen. Hij is dood en daardoor zij ook een beetje. Maria schrikt. Ziet dat de steen is weggenomen, en een verlichte jongeman zegt: “Wees niet bang. Jezus is niet hier, Hij is jullie voorgegaan naar Galilea, daar zullen jullie Hem zien.” Is Jezus’ lichaam gestolen? Nee, daarvoor is het graf te opgeruimd. Dit lijkt meer het werk van God.
Maria blijft nog even bij het graf, want ze wil afscheid nemen, nog even huilen om haar beste vriend. Hem nog even niet kwijt zijn, bedenken hoe ze Hem zal herinneren, wat ze het meeste gaat missen en hoe ze verder moet zonder Hem. Herkenbaar als we zelf een overlijden meemaken van een dierbare. Belangrijke gedachten, waar je de tijd voor neemt …
De engel stuurt de vrouwen naar Petrus, maar ze zijn in shock. Zij gelóven tot in het diepst van hun hart dat Hij bij God is. Begrijpen doen ze het niet, maar ervaren dat het goed is, dat dit van God is, jazeker!
In de evangeliën wordt de verrijzenis niet beschreven. Niemand heeft iets gezien. Deze gebeurtenis gaat het voelbare, het tastbare te boven. Wel merken we iets van ‘ná de verrijzenis’. Jezus’ naaste vrienden ontmoeten Hem na Zijn dood opnieuw. Hij is veranderd, maar niet zo veel. Ze herkennen Hem als hun Meester, als diegene met wie ze al die jaren zijn opgetrokken.
De verschijningsverhalen uit de bijbel en de ervaring van de leerlingen van Jezus geven ons een vermoeden van het ongelooflijke dat er bij de verrijzenis gebeurd is. Het is een gelovige herinnering. God heeft voor eens en altijd de dood van binnenuit overwonnen, door Zijn Zoon niet in de dood achter te laten. Doorheen onze ontgoocheling en verdriet is er vertrouwen en je geliefd weten. Eén ging ons voor, Zijn verhaal is ons tot voorbeeld. Begrijpen doen we het niet, maar we weten dat dit van God is.
Namens het pastoraal team: Een Zalig Pasen!
Diaken Walther Burgering
