Wat eten jullie met Pasen?

Eten is een sociaal gebeuren. Rond de eettafel lachen en huilen wij met wie aan tafel zijn. Het is net 12.00 uur afdeling 4b, drie patiënten zitten samen aan tafel. De lunch is net geserveerd. 'Eet smakelijk', klinkt het. "Samen eten is gezellig, maar het stimuleert ook de eetlust", vertelt Goga. "Toen ik hier pas werkte, hielp ik de mensen nog individueel, maar mensen die uit bed kunnen, eten nu gezamenlijk. Eten is toch een sociaal gebeuren en dat is ook in het ziekenhuis heel belangrijk.
Mensen moeten eten, zoals alle schepselen, maar typisch voor mensen is dat zij samen eten. De maaltijd gaat gepaard met communicatie, delen van wat je allemaal meemaakt in het leven van alledag. Aan tafel ontstaat gemeenschap: een ontmoeting met familie, vrienden of bekenden. Voor het gezin is samen eten belangrijk.
Soms worden maaltijden zo belangrijk, dat ze een religieus karakter krijgen. Onder de talloze maaltijden in de Bijbel komt ook deze voor van de profeet Jesaja (25:6-9): De Heer van de hemelse machten richt voor alle volken een feestmaal aan: uitgelezen gerechten en belegen wijnen. Op deze berg vernietigt hij het waas dat alle volken het zicht beneemt. Voor altijd doet hij de dood teniet. God, de Heer, wist de tranen van elk gezicht – de Heer heeft gesproken. Op die dag zal men zeggen: ‘Hij is onze God! Hij was onze hoop: hij zou ons redden. Hij is de Heer, hij is onze hoop. Juich en wees blij: hij heeft ons gered!’

Het Joodse Pesachmaal heeft een vergelijkbare diepgang. Het ritueel wordt tot op de dag van vandaag herhaald, en men viert het echt als een huisfeest: met een verhaal uit het leven, een stukje Bijbel, een gebed. Kernachtig zijn woorden als bevrijding, de dood teniet doen, tranen wissen van gezichten en redding ervaren. En we drinken er nog wat op, we maken nog een dansje.
Zou de laatste maaltijd van Jezus met zijn leerlingen niet de beroemdste maaltijd zijn uit de geschiedenis? Talloze malen is het laatste avondmaal afgebeeld in de kunst. Iedere keer komen we als kerkgemeenschap bijeen in de Eucharistie, de mis. Je mag je dat net zo voorstellen: vertellen wat je meemaakte, een stukje Bijbel, een gebed bij het brood, en een bij de beker. Praten over bevrijding, de dood teniet doen, tranen van gezichten wissen. Op leven en dood word er gedronken, gepraat, het leven gedeeld. Over Jezus, die daar zo groot en machtig tussen stond. Die dat volhield tot aan zijn kruisdood. En daarna! Hij hield maaltijd met de Emmaüsgangers en met de leerlingen aan het strand en tot op vandaag met ons.

Namens alle collega's een zalig en vreugdevol Paasfeest toegewenst.

pastor M.Th.J. Straathof