Wat Pinksteren ook kan zijn

Pasen ligt alweer even achter ons. We hebben dit jaar Pasen op een bescheiden wijze gevierd, met kleine groepen mensen in de kerk en met een beperkt aantal Paaswaken door de avondklok. Toch waren we verheugd dat we weer met kleine mensen in de kerk dit feest samen konden vieren, vorig jaar was dit anders. We hopen allemaal dat we in de komende maanden versoepelingen mogen verwelkomen en dat er ook meer mensen bij de vieringen mogen komen.
We gaan op 23 mei Pinksteren vieren en dan mag ik ook vieren dat ik 12,5 jaar geleden tot diaken ben gewijd. Het zijn mooie jaren geweest, met waardevolle maar ook met pijnlijke momenten, met mooie ontmoetingen maar ook met pijnlijk afscheid van dierbare parochianen. Ik ben dankbaar voor de vele parochianen die dit mooie werk ook mogelijk maken. Bij de jubileumviering zal de kerk helaas niet vol mogen zitten, maar we proberen er alles aan te doen dat zoveel mogelijk mensen dit mee kunnen vieren. Want zonder u of jij kan een diaken veel minder betekenen in onze parochies en daarom willen we dit feest samen vieren.
Pinksteren is ook een feest dat mij dierbaar is. Natuurlijk is het minder zichtbaar of tastbaar als Kerstmis of Pasen. Bij die feesten heb je een beeld, bij Pinksteren is dat moeilijker. Misschien wordt het iets duidelijker als ik vertel over mijn Pinksterervaring die met Kerstmis plaatsvond (dat dan weer wel). Het is Kerstmis, 1998. Vele jaren was ik niet meer naar de kerk geweest, maar via de muziekschool (waar ik leerde basgitaar te spelen) werd ik bassist bij een interkerkelijk jongerenkoor. We zongen bij kerkdiensten maar ook bij de Kerstmeeting, waar wel 2.000 mensen in de Grote Zaal van de Rotterdamse Doelen bijeenkwamen. Uit volle borst werd daar, staande, ‘Ere zij God’ gezongen. En daar werd ik gegrepen door de enorme saamhorigheid en ik voelde alsof ik werd aangeraakt. Ik voelde mij heel sterk met iedereen verbonden en daarin voelde ik de opdracht om mij in te zetten voor die andere mens. Door deze Pinksterervaring ben ik op weg gegaan om diaken te worden.
Een dergelijke ervaring geeft heel veel kracht. In het eerste jaar op de universiteit vertelde een hoogleraar dat uiteindelijk zeven of acht studenten over zouden blijven van de 60. Ik dacht toen bij mijzelf: ‘en daar ben ik er een van!’. Die onverzettelijkheid zie je ook bij de apostelen na Pinksteren, in het bijzonder bij Petrus. Van de wat sullige en onnozele leerling, wordt hij opeens een standvastige en gezaghebbende leerling. Voor mij is dat typerend voor Pinksteren, door de kracht van Gods geestkracht krijgt iemand een sterke wil, doorzettingsvermogen en de kracht om mensen toe te spreken. In de brief aan de Galaten (hoofdstuk 5, vers 22 en 23) staan nog negen eigenschappen, de zogenoemde vruchten van de Heilige Geest. Misschien leuk om deze eens op te zoeken?
Samen met mijn collega’s wens ik u en jou een mooi Pinksterfeest toe en dat de vruchten van de Geest bij ons mogen groeien. Laten we hopen dat de vurige tongen van Pinksteren ons de kracht geven om deze pandemie de wereld uit te helpen en dat we elkaar weer als het ware ‘gewoon’ kunnen treffen.

diaken Ronald Dits

Terug naar de voorgaande pagina
Wij zijn 1 federatie met 10 parochiesvoor iedereen
Tekstgrootte

Bezoek eens de parochie site van Hoek van Holland

Omstandigheden maken de mens niet; ze onthullen wie hij is.