Wat zal 2021 ons brengen?

Bij de jaarwisseling wensen wij elkaar alle goeds toe voor het nieuwe jaar. Dat wil ik langs deze weg ook graag doen namens het pastoraal team: Gods Zegen over uw/jouw leven. Dat wij met zijn liefde en kracht elkaar tot zegen mogen zijn. Wij weten nooit wat het nieuwe jaar ons zal brengen. Voor de een zal het niet veel verschillen van voorgaande jaren. Voor de ander staan er grote veranderingen te wachten of dienen zich onverwachts ingrijpende gebeurtenissen aan. Misschien hoopt u/jij in 2021 een jubileum of kroonjaar te vieren, zoals diaken Dits die met Pinksteren zijn Koperen Ambtsjubileum heeft.
Of onze parochiefederatie die dit jaar het tweede lustrum gedenkt.
Wie had op de drempel van ’19  naar ’20 kunnen denken dat het coronavirus ons leven totaal op zijn kop zou zetten? Het jaar begon nog ‘normaal’ maar vanaf maart veranderde ons leven radicaal. Thuiswerken, afstand houden, het stilvallen van allerlei activiteiten en samenkomsten, ook in de kerk. Opeens moesten wij de regie uit handen geven.
De digitale ontwikkeling heeft door deze crisis een nog hogere vlucht genomen. Lesgeven, vergaderen, teambespreking, ontmoeting met de kleinkinderen, kerkviering etc. alles kan via het internet.
Toch missen wij de echte ontmoetingen. Het is een vreemde gewaarwording dat ik parochianen die ik vrijwel elke week zag, sinds half maart niet meer heb gezien. Het kerkbezoek is ook aan strenge beperkingen gebonden. Eerst was de kerk maanden dicht, daarna geopend voor 30 mensen, toen 100, daarna weer 30. Zo hebben wij de Kerst in de kerk niet met duizenden mensen, maar met slechts een hele kleine groep  mensen kunnen vieren. Door de huidige omstandigheden was er helaas geen plaats in de herberg. Gelukkig kon iedereen met de nachtmis via de WOS en de livestream gezinsviering toch Kerst in de kerk vieren!  Wij kwamen anders tezamen!
Hoe gaan wij het nieuwe jaar in? Door de vaccinatieprogramma’s gloort er hoop. Maar wij kunnen niet in de toekomst kijken en daarom nemen wij de grote onzekerheden van het oude jaar mee.
Wij plannen en organiseren, maar weten niet of het allemaal door kan gaan.
Stilzitten is echter geen optie. Wij moeten verder! Wij zullen voorlopig waakzaam en voorzichtig moeten blijven. Ons geduld bewaren en vooral moed houden en vertrouwen hebben.
De kerkvader Augustinus sprak lang geleden de woorden: Wij zijn de tijden, als wij goed zijn, dan kunnen wij de tijd goed maken. Daarom is het belangrijk naar elkaar om te blijven zien. Laten wij vooral omkijken naar de degenen die in een isolement verkeren, behoorlijke zorgen hebben om beroep, baan en bedrijf of een groot verdriet dragen. Dat betekent: aandacht geven, met raad en daad bijstaan en meeleven. Het zijn de kleine dingen die het doen.
Laten wij hopen en bidden dat wij elkaar spoedig weer ‘normaal’ kunnen ontmoeten.

Vriendelijke groet, pastoor J. Steenvoorden