Alida Theodora van der Burg-van Winden
Geboren: 11 juni 1928In dankbare herinnering
Alie werd geboren op 11 juni 1928. Ze was de oudste van negen kinderen en daardoor was ze als een tweede moeder in het grote gezin. Na haar huwelijk met Nic werd ze moeder van zeven kinderen. Vooral haar zorgzaamheid was typerend voor de manier waarop Alie in het leven stond. Die zorg betrof niet alleen haar eigen gezin, maar ook mensen in haar naaste en verdere omgeving. Alie was heel vaardig met naald en draad. Van een oude, grote broek maakte ze een kleinere ‘nieuwe’; zomaar weggooien was er natuurlijk niet bij. Alie was ook een gelovige vrouw. Haar geloof gaf haar kracht op momenten in het leven dat ze het moeilijk had. Bijvoorbeeld bij het overlijden van zoon Nol en van schoondochter Marja. Maar vooral ook toen haar Nic in 2011 overleed. Ook was Alie een biddende vrouw. Veel houvast had ze aan haar rozenkrans; niet voor niets lag ze opgebaard met die rozenkrans gedrapeerd rond haar handen.
Naar aanleiding van haar uitvaart zag op 27 februari j.l. de glossy ‘De Alie’ het licht: een combinatie van de Burda en de Linda. Veel boeiender dan de omslag was de inhoud van het blad. Die bestond uit allerlei bladzijden met ‘leefpatronen’ uit de diverse fasen van het leven van Alie. Op elkaar gelegd en tegen het licht gehouden bleken al die ‘leefpatronen’ een gemeenschappelijk basispatroon te hebben: het kruisteken. De betekenis daarvan werd duidelijk door te puzzelen (een andere hobby van Alie) in de Bijbel. Voor gelovige mensen is dat een boek met leefpatronen. We lazen (in Rom. 12, 9-18) dat het in ons leven gaat om het houden van God én het houden van de naaste. Met andere woorden: het basispatroon dat in het leven van Alie herkenbaar is, blijkt gelijkvormig aan het patroon dat volgens de Bijbel het allerbelangrijkste is voor ons mensen, namelijk: het leven naar het dubbelgebod van de liefde. Zo heeft Alie hier op aarde geleefd en we wensen haar toe dat ze in die geest verder mag leven aan de andere kant van de dood. Dat ze mag rusten in vrede.
Paul Mantelaers
Terug naar de voorgaande pagina
