Jacoba Overkleeft-Janssen
Geboren: 24 januari 1933In dierbare herinnering
Coby is opgegroeid in Achterveld, vlak bij Amersfoort in een prachtig groen, wijds landschap. Als kind heeft ze de tweede wereldoorlog meegemaakt en ging al vroeg aan het werk. Haar vader overleed toen ze nog maar 17 was, haar moeder op haar 27ste.
Coby was modern, energiek, had een mooie witte scooter en leuke mensen om zich heen. Ze deed allerlei werk en trok al jong de wijde wereld in. Zo woonde ze vanaf haar 20ste drie jaar in Londen, daarna 1 jaar in Zwitserland en een jaar lang op een ‘reisje langs de Rijnboot’. Ze hield van het leven en van reizen.
In de strenge winter van 62/63 woonde en werkte Coby in Naaldwijk. Er lag een dik pak ijs en ze was naar Den Haag geweest en ging terug naar Naaldwijk met de bus. Jan was de charmante buschauffeur die aanbood om haar thuis te brengen. Het begin van een romance, 58 jaar lang. Hij was hervormd, zij katholiek. Maar ze kregen goedkeuring van pa’s vader en trouwden in de katholieke kerk.
Ze kregen twee kinderen en gingen in Naaldwijk wonen, waar Jan zijn roots lagen. Coby was heel actief en een buitenmens. De natuur, de bloemen, de dieren, spelende kinderen, ze genoot ervan. Ze deed alles op de fiets, hield van wandelen, zwemmen, gymmen en haar geliefde zangkoor Arti et Religioni.
Ze hield van de kleine dingen in het leven, was snel tevreden en had graag haar kinderen en kleinkinderen om zich heen. En ook de buurtkinderen. Ze ving ze op met de lunch of na school. Coby was nooit boos, wel zorgzaam. Vorig jaar overleed haar echtgenoot Jan. Ze was gebroken en wilde hem het liefst achterna, maar ze kon haar kinderen ook niet in de steek laten.
De laatste 8 maanden werden moeilijk voor haar. Ze miste haar wederhelft. Was niet meer compleet. Ze wilde graag thuis blijven wonen en deed haar best, maar uiteindelijk verhuisde ze toch naar De Kreek. Daar heeft ze het goed gehad.
Tot het eind heeft ze gevochten om te blijven leven maar de pijnen werden ondraaglijk. Ze wilde niet meer naar het ziekenhuis, kon niet meer eten en drinken. De kinderen waren erbij en hielden haar handen vast toen ze rustig insliep. Ze is nu voor eeuwig verenigd met de liefde van aar leven. Dat God haar moge ontvangen en omstralen met Zijn eeuwig licht. 17 maart hebben we afscheid genomen en begraven. Moge zij rusten in vrede.
Diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
