Theodorus Johannes Adrianus Schalke
Geboren: 19 januari 1941In dankbare herinnering
Theo Schalke was bakker pur sang. De liefde voor zijn ambacht straalde hij uit en hij gaf het door aan vele anderen o.a. zijn zoon Paul. In de kracht van zijn jaren heeft hij hard gewerkt in de bakkerij. Van midden in de nacht af. Jaar in jaar uit. Zijn werk was zijn hobby. Hij beleefde er plezier aan en zei: “Kwaliteit en service, dat is het belangrijkste.” Hij heeft zich ook jaren ingezet voor R.K. Middenstandvereniging en voor de Bakkersfederatie: voor het belang van vele anderen. Na zijn pensionering bleef hij betrokken op de zaak. Hij was er trots op dat de zaak in de familie werd voortgezet door de nieuwe generatie en volgde alles nauwgezet.
Na zijn pensioen gingen Ans en hij regelmatig op reis. Dat vond hij mooie ervaringen, maar het liefst was hij toch in Naaldwijk. Op zijn fiets reed hij door het dorp en maakte met iedereen een praatje. Sommigen zeiden dat Theo ‘de luidste stem van het Westland’ had. Van verre hoorde je ‘m al aankomen. Ook zijn bulderende lach was bekend, hij hield van gezelligheid: een echt mensenmens en levensgenieter.
Theo was voorzitter van de beheercommissie van de Adrianuskerk. Een man die van aanpakken wist. Grote projecten als de renovatie van de kerk in 2001 en het opknappen van het parochiecentrum droeg hij mee. Binnen de parochie was hij betrokken bij de distributie van het parochieblad en lid van de werkgroep Algemene Kerkbijdragen. Hij zette zich vele keren in voor de kerkenveiling en veilde daar een krentenbrood van 2 meter, dat altijd veel geld opbracht. Theo kende iedereen en iedereen kende Theo. Als er een nieuwe loper in een wijk gezocht moest worden, kwam Theo altijd met een naam. Voor al deze verdiensten ontving hij de Adrianuspenning.
Samen met Ans stonden zij sterk, hebben hard gewerkt en van het leven genoten met het gezin, familie, buren en vrienden. Theo was gek op zijn kinderen en kleinkinderen. Hij was trots, leefde mee en vond het heerlijk om met hen samen te zijn. Ook konden zij altijd op hem bouwen. Stilzitten was niet zijn sterkste eigenschap. Hij was vrijwilliger bij de R.K.V.V. Westlandia en was ‘de allergrootste supporter’ van de club. Tevens de meest positief ingestelde.
Theo heeft geleefd om er te zijn voor anderen: actief, betrouwbaar, inspirerend en opbouwend. Hij was gul en vrijgevig, leefde mee met mensen om hem heen. Naaldwijk en de parochie zónder Theo zullen anders zijn. Wij gaan hem enorm missen, maar zijn ook heel dankbaar voor zijn enorme inzet gedurende vele jaren. Ook en vooral voor wie hij was als mens. Theo bedankt en rust in vrede.
Diaken Burgering/Pastoor Steenvoorden
Terug naar de voorgaande pagina
