Clemens Hendrikus Maria van Heijningen
Geboren: 23 november 1963In dankbare herinnering
Er zijn geen woorden die kunnen beschrijven wat er met ons gebeurt als iemand plotseling uit het leven wordt weggetrokken. Als het hart, in meerdere opzichten de motor van ons bestaan, stokt en iemand het leven laat…. De shock, de leegte, de vragen en de hoop -zal het misschien toch? De rauwe werkelijkheid en het ongeloof – dit kán niet waar zijn! Het ene moment heerlijk weg met de Wigwam, even een stukje fietsen… Het volgende moment niet meer levend terugkomen. Het is te wreed om waar te zijn. En toch… zo is het gegaan. Clemens kwam niet meer thuis. In het midden van wat het graag deed – mountainbiken- begaf zijn hart het en stopte zijn leven.
Clemens was een man die alles uit het leven haalde. Bij zijn uitvaart lazen we het evangelieverhaal over de talenten. Clemens liet ze niet liggen. Clemens was een man die klaarstond voor een ander, zijn talenten ter beschikking stelde. Of het nu in het klussen was of bij het fietsen, hij hielp een ander waar hij kon... Clemens had een talent voor mensen, kon luisteren, geduld opbrengen, actief worden en meehelpen. Hij nam tijd voor zijn gezin: Gerda, de dochters en schoonzoons, Jaimie – hij was er voor hen, altijd en intens. De zorg voor Nathalie na een epileptische aanval, de opvang van Gerda na de diagnose kanker, hij stónd er. Clemens hield van hen. Een liefde die hij vaak terugkreeg. Hij was ‘n goede vader, een supertrotse opa en een lieve echtgenoot.
Clemens’ talent om te leven, om zijn leven te delen met anderen, mag ons tot voorbeeld zijn. Ook al is het aantal jaren dat hem gegeven is, minder dan we hadden gehoopt: hij heeft genoten van wat hem gegeven is …. In dankbaarheid voor wie hij is geworden moge hij rusten in vrede.
Diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
