Eduard Joseph Maria van der Knaap
Geboren: 24 februari 1925In dankbare herinnering
Oosteinde 9 te Wateringen, is voor Eduard van der Knaap de plek op aarde, waar hij op 24 februari 1925 het levenslicht zag en op 29 mei 2019 het eeuwig licht. Eduard kwam als 17de kind in het 18 kinderen tellende gezin van der Knaap ter wereld. Met school had hij niet veel op. Toch zou hij later vele brieven naar zijn liefje schrijven. Hij kreeg de taak voor het klein en grootvee te zorgen. In de kelder stond een grote vrieskist waarin het vlees van de huisslacht in bewaard werd. Hij ging 1 dag per week naar de tuinbouwschool en daarnaast werken bij zijn broers in de tuin. Toen hij 15 was brak de oorlog uit. Als vervanger werd hij door de arbeidsdienst te werk gesteld om mee te bouwen aan de Atlantikwall bunkers in het Staelduinse bos. Eduard is 2 keer opgepakt geweest. Een spannende tijd. Op 21 jarige leeftijd werd hij in 1946 opgeroepen voor de 1ste lichting bij de 7 december divisie om de belangen van Nederland te verdedigen in Nederlands Indië. Kameraadschap stond hoog in zijn vaandel. Een van zijn dienstmakkers van die tijd bracht bij de uitvaart, staande voor de foto op de kist van Eduard, een groet. Een indrukwekkend moment. De eerste dag nadat hij uit Indonesië was teruggekeerd in 1949, stond zijn vader in alle vroegte naast zijn bed. ‘Hup aan het werk in de tuin’. In 1951 trouwde hij zijn buurmeisje, Roos Duijvestijn, met wie hij jarenlang had gecorrespondeerd. Eduard en Roos kregen 8 kinderen. Eduard hield van de Indonesische keuken en voor zijn zelfgemaakte Sambal teelde hij Spaanse pepers. Een arbeidsintensieve teelt. Ook wordt er verhaald van heroïsche schaatstochten naar Vlaardingen, waar hij zelfs 2 keer op één dag met een zak Vlaardingens moppen thuis kwam. Hij was een trouw kaarter, bridger, bij Velo en als er voetbal op tv was bewoog hij in zijn enthousiasme op zijn stoel met de spelers op het veld mee. Daarnaast fietsen naar ’t Woud en het strand, om te zwemmen. Hij werd opa van 17 kleinkinderen en 15 achterkleinkinderen, een hele rijkdom. In 1991 kocht de gemeente Den Haag zijn tuin. Hij ging Tafeltje dekje rond brengen. Eduard is nog wel eens terug geweest in Indonesië daar had hij ook een zus in het klooster. In oktober 2010 stierf zijn vrouw Roos. Zijn geheugen liet hem in de steek, de jaren gingen tellen. Zijn kinderen hebben hem verzorgd tot het eind toe. Een paar dagen voor hij stierf heeft hij de ziekenzalving ontvangen. Een vrijgevige, gelovige, bescheidde, eenvoudige, goede, lieve man met gevoel voor humor is van ons heen gegaan. Woensdag 5 juni 2019 kwamen wij samen voor zijn uitvaart in de St. Jan de Doperkerk waarna de begrafenis op de parochiële begraafplaats. Dat Eduard mag rusten in vrede bij de Heer van alle leven.
Pastor Straathof
Terug naar de voorgaande pagina
