Johanna Margaretha Kerklaan-de Vette
Geboren: 31 januari 1923In dankbare herinnering
Op 12 mei 2019 is, gesterkt door het H. Sacrament van de Zieken, Johanna Margaretha Kerklaan-de Vette in de leeftijd van 96 jaar in Hoek van Holland overleden. Annie is geboren op 31 januari 1923 als oudste dochter in een gezin met twaalf kinderen. Het gezin woonde in Kethel en moest met weinig rondkomen. Annie ging op jonge leeftijd al werken in de huishouding bij een boer. Ze maakte het bombardement op Rotterdam in 1940 mee toen ze daar in de huishouding werkte. Later ging ze in Den Hoorn werken en daar ontmoette zij Tinus Kerklaan. Hun wettelijk huwelijk was op 7 augustus 1952, maar voor Annie telde alleen het kerkelijk huwelijk op 8 april 1953. Ze gingen in een nieuwe eengezinswoning in Den Hoorn wonen en kregen vier dochters. Annie was een zorgzame moeder die haar kinderen leerde om zelf verantwoording te nemen. Ze maakte zelf kleren. Ze keek om naar haar dochter Tineke toen zij op haar 20e MS kreeg, Annie had veel zorg voor haar. Door een ongeluk in 1963 kon Annie moeilijk lopen en niet zelfstandig fietsen. Daarom reed zij altijd met Tinus op een tandem. Samen trokken ze zo door het leven en hun motto bij hun 25-jarig huwelijk was dan ook ‘Samen onderweg’. Annie was ook actief met handwerken voor een project in Brazilië en met Tinus kon ze van vakanties genieten. Toen de lichamelijke ongemakken groter werden, passeerden zij de flat aan de Hoekse Brink in Hoek van Holland. ‘Daar wil ik wonen’, zei Tinus. In 2011 zijn ze daarnaartoe verhuisd. Een jaar later kreeg Tinus te horen dat hij darmkanker had. Hij werd ziek, maar door de zorg van Annie kon hij thuis blijven wonen. Uiteindelijk overleed hij eind 2015. Annie ging in de jaren daarna slechter zien en horen. Na een val brak ze haar heup en ze werd heel broos. Ze overleed in alle rust op moederdag. De crematieplechtigheid vond plaats op 18 mei in crematorium Ockenburgh in Den Haag. Annie was een sterke vrouw die graag zelf de regie had. Nu moet zij de regie uit handen geven en vertrouwen op de ontferming van onze Schepper. Zoals Annie zelf schreef: ‘Zij gaat naar waar het eeuwig vrede is en de zon schijnt, waar een nieuwe wereld is en de pijn verdwijnt’.
diaken Dits
Terug naar de voorgaande pagina
