Cornelia Petronella Gerarda Verbraeken-Damen

Geboren: 28 december 1932
Overleden: 21 juni 2020
Plaats: Kwintsheul

In dankbare herinnering

Corry werd geboren als eerste meisje van het gezin Damen in Monster. Een tuindersgezin waar bloemen en druiven gekweekt werden. Corry moest, als oudste meisje, ook al vroeg meehelpen in het gezin omdat haar moeder veel ziek op bed lag. In de zesde klas werd ze helemaal thuisgehouden om het huishouden te doen. Toen is dat zorgen begonnen en nooit meer weggegaan. Op haar 20ste overleed  haar moeder.
Corry had een druk, werkzaam leven, maar er was in het weekend ook tijd voor ontspanning. In het Tejater kwam ze een Heulse jongen, Lau, tegen. Ze kregen verkering en trouwden in 1959 en gingen in Kwintsheul wonen. Na 1 jaar werd Adriënne toen geboren, gevolgd door Martin. Mam was een moeder die altijd thuis was, zorgzaam en actief. Uit school mochten de kinderen vriendjes en vriendinnetjes mee naar huis nemen om te spelen. Verjaardagen werden gevierd met kinderfeestjes en thuis werden vaak spelletjes gedaan.
Vader en moeder hadden een kaartclubje (een keer per week klaverjassen). Later kwam daar bridgen bij en ze was best fanatiek. Corry hield van lekker kokkerellen en bakken en recepten uitproberen. Eén week per jaar ging het gezin echt weg met vakantie: áls het er maar leuk was voor de kinderen, dan genoten vader en moeder vanzelf.
Qua gezondheid zat het Corry niet mee. Ruim 40 jaar heeft ze aan reuma geleden, met veel pijn en operaties. Er zijn heel wat kunststukjes in haar lichaam geplaatst en na iedere operatie ging Corry door pijn heen om goed te revalideren. Altijd zonder klagen, maar dragen.  
Toen Martin en Adriënne op de leeftijd kwamen dat zij uitvlogen, hun eigen huisje, gezinnetje en kindertjes werd ook een trotse oma geboren. Corry genoot en leefde mee met alles van haar kleinkinderen. Het was gezellig en niemand kwam iets te kort.
Zoon Martin werd ziek en overleed. Ook voor hem wilde ze zorgen, het verdriet en het gemis was groot.
Na het vieren van haar 60-jarig huwelijk, een mijlpaal, ging het met de gezondheid sterk achteruit. Na veel pijn en onderzoek bleek een heel nare bacterie veel kwaad te doen in haar lichaam. Corry kon niet meer beter worden.
In het Hospice heeft ze nog een mooi laatste stukje beleefd. Zó fijn, zó liefdevol als er daar voor haar is gezorgd … De liefde en de zorg die Corry altijd voor iedereen om zich heen heeft gehad, kreeg ze nu zelf terug. Ze genoot, en ze bloeide zelfs nog op. Haar einde is rustig en kalm gekomen. Dat had ze wel verdiend. Na haar leven met zorg voor anderen en zelf veel pijn, heeft God er nu voor gezorgd dat ze het laatste stukje niet zélf hoefde te lopen. Hij heeft haar gedragen…en meegenomen naar de andere kant. Moge het eeuwig licht haar verlichten. Dat zij mag rusten in vrede.

diaken Walther Burgering 

Terug naar de voorgaande pagina
Wij zijn 1 federatie met 10 parochiesvoor iedereen
Tekstgrootte

Bezoek eens de parochie site van Hoek van Holland

Omstandigheden maken de mens niet; ze onthullen wie hij is.