Jan Abram Overkleeft
Geboren: 15 februari 1935In dankbare herinnering
Jan Overkleeft werd in 1935 in Naaldwijk geboren, groeide op tussen de kassen met bloemen, druiven en groenten waarin hij ging werken. Later werd hij chauffeur op de bus. Tijdens een winterse rit leerde hij zijn vrouw Coby kennen. Zij kregen twee kinderen en verhuisden naar Loosduinen.
Zijn leven lang konden kinderen, kleinkinderen, zijn vrouw Coby, zijn buren en zovele anderen op hem rekenen. Zijn zorg voor anderen was oprecht, recht uit het hart. Hij stond veelvuldig klaar, hielp met verhuizen, onderhield verschillende tuinen, schilderde de huizen van zijn kinderen en paste met Coby op de kleinkinderen.
Jan was altijd in voor een praatje, had een luisterend oor. Hij was een harde werker, hartelijk, spontaan, hartelijk, warm, positief en zorgzaam. Een charmeur was hij ook. Hij hield van het leven, van gezelligheid en goede gesprekken. Hij liep altijd te fluiten, was vrolijk en vriendelijk. Voor Jan was iedereen gelijk, ongeacht kleur, geloof, ras of geaardheid, waar je vandaan komt, wat je doet, rijk of arm. Als je maar goed doet. Hij kon slecht tegen onrecht of leed.
Jan was een gelovig man. Van huis uit hervormd, maar in zijn hart katholiek geworden. Vaak ging hij met Coby naar de Sint Adrianus om zijn geloof te voeden. Toen zij verkering kregen was het verschil in geloof voor hen geen probleem. “Twee geloven op één kussen, daar slaapt de duivel tussen” gold voor hen niet. Voor die tijd best wel opmerkelijk.
Jan was goedlachs, vol humor, een grapjas. De keren dat er polonaise in de huiskamer van de familie Overkleeft werd gelopen zijn voor de kinderen dierbare jeugdherinneringen. Zijn aard en zijn geloof hebben hem geholpen om de tegenslag met zijn eigen gezondheid goed te kunnen dragen. Tot op het laatst wilde hij ook voor Coby blijven zorgen zoveel hij kon. Op zijn sterfbed gebaarde hij nog dat de kinderen goed voor hun moeder moesten zorgen.
Jan heeft alles gegeven wat hij kon, gezorgd en gestreden tot het eind. Totdat hij niet meer kon. Hij wist dat zijn tijd was gekomen en had daar vrede mee. In de armen van zijn geliefde vrouw is hij op 30 juni jl. rustig en vredig heengegaan. 4 juli hebben we afscheid van hem genomen. Moge hij rusten in vrede.
Diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
