Anna Catharina Top-Ista
Geboren: 17 februari 1936In dankbare herinnering
‘Zo vriendelijk en veilig als het licht, zoals een mantel om mij heen geslagen’, zongen wij over God bij de lichtritus in de uitvaartplechtigheid van Annie Top-Ista. Gevolgd door de bede: ‘dat Hij mij maakt, dat Hij mijn wezen richt. Wil mij behoeden en op handen dragen.’
Zorgen, dat is wat Annie heeft gedaan. Daarin heeft zij betekenis gekregen. Voor Nico, haar man. Voor hun gezin, de kinderen en later ook de kleinkinderen. Vol bezieling heeft ze alles gedaan wat ze kon om er zijn voor anderen. Annie was met aandacht een goede (schoon)moeder, echtgenote, zus en oma en deed alles wat in haar vermogen lag om anderen bij te staan.
Ze was een gelovig mens en bewaarde veel kleine gedichtjes, spreuken en teksten die over het geloof en over het leven gingen. Om nog eens na te lezen en te overdenken. Om te gebruiken bij haar uitvaart. Het lag al klaar. Haar vertrouwen in God én in Maria, de eerste gelovige, was groot. Menig keer bracht ze haar zorgen -in gebed- bij God, vragend om een oplossing, om geduld of om steun. Menig keer ging ze mee op bedevaart. Naar Maria, die als moeder wist wat in haar omging, om te bidden, te zingen en natuurlijk was er ook gezelligheid…
Het bestaan van God was voor haar vanzelfsprekend, een Aanwezigheid zonder wie je niet leeft. Ze wist ook zeker dat ze Nico zou treffen in het hiernamaals. Omdat we uit God zijn geboren en naar Hem teruggaan. Geloven is een vertrouwen, dat dat goed komt. Een sterke vrouw kán ook niet zonder God. Sterker, God zal haar behoeden en op handen dragen…Moge zij aldus gedragen worden in de hemelse werkelijkheid die haar nu omringt.
diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
