Peter Jan Marie Geurts
Geboren: 28 april 1961In dankbare herinnering
Ik leerde Jan pas echt kennen in de laatste weken voor zijn overlijden. Zijn optimisme had mij bij de neus genomen: het leek alsof hij nog een oneindig aantal weken onder ons zou zijn. We spraken over doodgaan, loslaten, vasthouden, liefde, geluk, het leven, de dood, vertrouwen en dankbaarheid. Af en toe emotie, af en toe de ogen gesloten, maar altijd alert op de reacties van zijn vrouw en kinderen. Jan bleef met anderen bezig, naast het lopen van zijn eigen weg. We spraken af dat ik wekelijks langs zou komen… uiteindelijk konden we elkaar slechts twee keer spreken, voor hij overleed.
Jan hield van het leven, van mensen, van sporten en wandelen, de camino naar Santiago de Compostella was hij gegaan, samen met Jolanda. Jan was een gelovig mens. De kerk had voor hem niet meer de grootste waarde, hij was ervan vervreemd. Maar met zijn geloof zat het wel goed. Zijn staan in de natuur, - hoe ongelooflijk knap zit alles in elkaar?! Zijn vertrouwen in het leven na de dood, bij God komen, maar “mijn hoofd en hart zeggen verschillende dingen”. Zijn liefdevol leven, de ander eerst- daarna hij, typeerde hem.
Bij Jans afscheid lazen we het verhaal van de Emmausgangers en herkenden ons in deze mannen. Hoe graag zouden we – net als zij - Jan nog in ons midden (willen) hebben? Hoe sterk lééft hij nog voor en in ons? En tegelijkertijd, wat weten we weinig over waar hij nu is: hopelijk op een goede plek, een leuke enerverende, energieke en beweeglijke plek, niet een ‘rust-zacht’-plek, maar een plek van licht en leven.
De Emmausgangers ontmoetten Jezus, de Opgestane. Moge ook Jan God ontmoeten en bij Hem zijn, maar ook nog een beetje bij ons blijven.
Diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
