Wilhelmina Engelbertha Maria van Schie
Geboren: 10 oktober 1943In dankbare herinnering
Mia is geboren op de Middel Broekweg in Kwintsheul. Ze was de oudste van een gezin van 4 kinderen.Toen haar moeder overleed was ze 16 jaar en de zorg voor het gezin kwam als vanzelfsprekend op haar schouders terecht. Die verantwoordelijkheid droeg ze met verve. Zorgen en moederen is ze daarna haar hele leven blijven doen. Als oudste zus, als moeder en als oma. Altijd bezig, energiek en ogenschijnlijk onvermoeibaar. Niet klagen, maar dragen. Altijd in de zorgmodus.
En ze hield van lekker eten en drinken, van gezelligheid met elkaar. Dus werden er gedurende vele jaren pannen tomatensoep gemaakt, kipkerrie en andere lekkernijen zoals een prakkie bloemkool, hachee of goulash. Was ze niet aan het koken, dan ronkte de naaimachine wel om iets voor anderen te (ver)maken. Met de spelden in haar mond achter de naaimachine. Het ratelen van haar machine was een vertrouwd geluid in haar huis óf in het huis van anderen. Ze maakte van alles: van een ballroomjurk tot de labels op de scoutingbloesjes van haar kleinkinderen.
Het leven zat haar ook niet altijd mee, maar ze vond het wel heel belangrijk dat alles bespreekbaar bleef. Haar kinderen leerde ze zich te uiten over gevoelens. Wat hen dwars zat of bezighield, werd besproken. Sterker nog, als ze niet wilden praten, zei ze, tikkend met haar vinger op tafel: Zitten en praten, al jank je de hele boel bij elkaar, kan me niet schelen, zitten en praten”. En als het eruit was: “En nou is het klaar. Tijd voor iets anders. Genoeg stilgestaan, het leven gaat verder.”
Ze heeft haar kroost altijd aangemoedigd om door te zetten, niet op te geven, niet ergens in te blijven hangen en …. een diploma te halen. En wat was ze trots op hen als ze geslaagd waren, temeer omdat ze zelf nooit echt de kans had gehad gediplomeerd te worden. Ook hun creatieve uitingen onder andere in het schilderen vond ze prachtig en ze bleef hen stimuleren om dit verder te ontwikkelen.
Mia is altijd een heel vitale, kwieke en kleurrijke vrouw geweest. Ze was voor veel in: zwemmen, bridgen en fietsen. Met vriendinnen, alleen of met haar zus of met haar kleinkinderen. Daarom was het moeilijk verteerbaar dat ze zo plotseling uit het leven is weggerukt. Haar gezin en familie achterlatend met een groot gemis. Ontroostbaar. Ook heel dankbaar voor wat ze heeft betekend.
Maandag 15 juli was haar uitvaartplechtigheid in de St. Andreaskerk, waarna de begrafenis op de parochiële begraafplaats. Dat Mia mag rusten in vrede bij haar Schepper, de Heer van kleur, warmte, licht en liefde, onze God van alle leven. Totdat wij haar weerzien in de eeuwigheid.
diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
