Wilhelmus Jozef van Steekelenburg
Geboren: 24 december 1929In dankbare herinnering
Op 24 december 1929, op de Heulweg, werd Wim van Steekelenburg geboren in het tuindersgezin van 11 kinderen. Samen met zijn broer heeft hij het bedrijf van zijn vader overgenomen. Door de jaren heen zijn ze overgestapt van groente naar bloemen. In de rustige wintertijd heeft hij met zijn vrouw, Ine Verbraeken, een kruideniersdochter uit Kwintsheul, vele reizen over de wereld gemaakt. Ze zijn ook 3 maal in Brazilië geweest naar zijn broer Hugo. Bij zijn bisschopswijding heeft hij daar gezongen voor een vol stadion. Ze hebben het er nog over. Zingen kon Wim, met zijn tenor stem bezorgde hij vele, kippenvel. Hij trad niet graag op de voorgrond, hij luisterde liever, toch heeft hij vele solo’s gezongen. Op zijn trouwdag met Ine, op de dag af 59 jaar geleden, zong hij voor haar, bij de beeltenis van Maria, het Ave Maria. Het Andreaskoor van zijn parochie kon altijd op hem rekenen maar ook wist het Westlands mannenkoor, het projectkoor en het Rotterdams operakoor, net als vele van ons, de stem van Wim te waarderen. Hij heeft ook vele blijken van waardering mogen ontvangen: De koningin benoemde hem tot lid van de orde van Oranje Nassau, hij ontving de pauselijk onderscheiding, een Pro Ecclesia, daarnaast een gouden Gregoriusspeld en niet te vergeten het Andreaskruisje. Naast tuinder, zanger en echtgenoot was hij een lieve vader voor zijn kinderen; Corine Rob en Diane. En een alleraardigste opa voor zijn kleinkinderen; Denise, Sven, Tess en Cas. Het was geen man van diepe gesprekken maar hij was er altijd voor je. De van Steekelenburgen en de Verbraekens hebben een hechte familieband en daarnaast had hij nog een hele vriendenclub. Het appartementenblok met zijn bewoners aan de Karper was zijn thuis. Samen met Ine aan zijn zijde heeft hij lief en leed gedeeld. Wij kijken terug en constateren dat hij een mooi, liefdevol en muzikaal leven heeft gehad. De laatste drie jaren, rond zijn verjaardag, maakte hij telkens een ongelukkige val. Iedere keer ging het minder met hem. Wim moest van zichzelf iedere dag naar buiten, een wandeling maken. Uiteindelijk werd de verzorging thuis te zwaar en Wim werd opgenomen in verzorgingshuis Westhoff en later in De Ark. De verpleging ‘was gek’ op die aardige, vriendelijke, rustige man die er vroeger zelf altijd netjes en verzorgd uitzag. Wim is in de nacht van 7 oktober 2018 plotseling overleden. Vele kwamen de familie condoleren en op vrijdag 12 oktober is hij vanuit zijn geliefde parochiekerk uitgevaren en begraven op het parochiekerkhof. De schoonheid van de uitvaart-liturgie, de hoop die wij als christenen mogen hebben als wij het spoor volgen van Jezus die zegt: “Ik ben de weg de waarheid ten het leven”, geven ons troost en bemoediging dat wij elkaar eens weer zullen zien in het huis van God het hemels Jeruzalem. Dat Wim mag rusten in de vrede van de Heer.
Pastor Straathof
Terug naar de voorgaande pagina
