Willibrordus Adrianus Thomas Groenendaal
Geboren: 24 december 1944In dankbare herinnering
Op 18 november 2020 vond de crematieplechtigheid plaats van Willibrordus Adrianus Thomas Groenendaal. Hij groeide samen met zijn zus Corrie en broer Arie op aan de Haagweg in Monster. In Amicitia in Den Haag leerde hij Yvonne van der Laan kennen en in 1969 zijn zij getrouwd. Zij kregen twee dochters, An-gelique en Sandra. Willem werkte eerst bij zijn zwager in de kassenbouw. Van-wege een opgelopen blessure werd hij uiteindelijk voor dat werk afgekeurd. Hij ging, net als zijn vader, werken bij de Rabobank en daar zullen de meeste mensen hem van kennen. Willem in zijn Rabobankbusje, je kwam hem overal tegen, niet alleen voor het wegbrengen van post, het vervoer van geld (in die tijd gebeurde dat op deze manier!), maar voor een verhuizing, afval brengen naar de stort en ga zo maar door. Het kon allemaal met het bus-je gedaan worden.
Willem had nog een andere passie. Hij was een vrijwilliger in hart en nieren bij OJOS. 40 Jaar heeft hij zich daarvoor op een grandioze manier ingezet. Hij stond bijv. achter de bar met Jan Bol en Nicole Storm en zij haalden ook herin-neringen aan hem op tijdens zijn afscheidsviering. In 2018 heeft het OJOS be-stuur hem daarom tot erelid benoemd. Hij ontving ook de Machutuspenning voor zijn inzet binnen de kerkgemeenschap.
Dochter Sandra vertelde ook dat haar vader erg van muziek hield. Willem had een hele gevarieerde muzikale belangstelling, nl “van House tot Strauss” en dat kwam tijdens zijn afscheid in het crematorium ook naar voren. De muziek van o.a. Michael Bolton klonk “Fathers & daughters never say goodbye” evenals “Old and wise” van Alan Parson. Een paar vertaalde regels van het laatst ge-noemde lied zijn: ”Ik zou willen, dat jullie het allemaal weten. Jullie hebben mijn donkerste uren gedeeld, ik zal jullie missen als ik ga”.
Willem was een gelovig man. Op mijn vraag hoe hij in het leven stond, of hij geloofde, dat er hierna nog iets was, werd door beide dochters positief ge-antwoord. Toen ik vroeg, hoe hij dit dan zag, kreeg ik een verrassend ant-woord: Hij heeft altijd gezegd: “Als ik hierboven ben, ga ik eerst een biertje drinken met Pieter Frank en ik ga biljarten met Koos van Vliet, mijn beste vriend”. Echt een verrassend antwoord!
De beide dochters spraken heel liefdevol over hun vader en lazen het gedicht voor: “Hij kon alles” en dit eindigt met:
Mijn goede vader is gestorven.
Een die mij altijd denken doet
aan wat er waar blijft in het leven:
Al wie goed doet, goed ontmoet!
Zo zullen en willen wij hem blijven herinneren als iemand, die er altijd ook voor de ander was. Hij heeft zijn sporen nagelaten. Moge de nabestaanden de kracht krijgen om zijn heengaan te verwerken.
Bep van Rest
Terug naar de voorgaande pagina
