Hendrikus Cornelis Persoon
Geboren: 07 november 1929In dankbare herinnering
Veel gelukkige jaren waren we samen, samen waren we één.
Maar nu jij er niet meer bent, moet ik zonder jou verder… dus alleen.
Woorden van zijn vrouw Riet op de rouwkaart. Woorden die uit haar hart komen en uit hun leven gegrepen zijn. Sámen, samen, samen…. is niet alleen. De dood van Henk maakt het gemis groot. 63 jaar getrouwd, 72 jaar bij elkaar. Een mensenleven lang aan elkaars zij, lief en leed gedeeld. Gevochten en geworsteld, genoten en vreugde ervaren, verdriet en tegenslag gekend. Sámen in het bedrijf, samen in huis. Altijd lieve vrienden en familie om hen heen. Helaas geen kinderen.
Henk was tuinder in hart en nieren. Al heel erg jong moest hij aan de slag, zijn vader overleed toen hij 7 jaar was. Op zijn 16e werkte hij in de tuin. Op dansles leerde hij Riet kennen en na een uitstapje in Volendam sloeg de vonk over. Hij trouwde haar toen hij 29 was en had kunnen sparen voor een eigen tuin en huis.
Hij was in zijn tijd een van de betere sla- en tomatentelers, vruchten kwamen erbij en later ging hij in de bloemen. Na zijn pensioen wilde hij druiven telen. En zo kwam het dat hij op z’n negentigste nog aan het krenten was vanuit zijn scootmobiel, met Riet naast hem achter de rollator. Een mooi beeld van hoe ze alles samen deden.
Henk had de laatste jaren steeds meer tegenslag. Van een heupoperatie een bacterie overgehouden, die niet meer uit zijn lichaam verdween. Hij kon steeds moeilijker lopen en zat uiteindelijk veel in de rolstoel. Maar, klagen deed hij nooit.
Moge Henk rusten in vrede, verlost zijn van de weerwil en de pijn en zijn Schepper.
Diaken Walter Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
