Hubertha Theresia van Zeijl-Hulspas
Geboren: 14-10-1928In dankbare herinnering
Op 16 december is, gesterkt door het H. Sacrament der zieken, van ons heengegaan mevrouw Hubertha Theresia van Zeijl-Hulspas uit Naaldwijk in de leeftijd van 93 jaar. Bep was de jongste en laatst levende van een gezin dat 13 kinderen heeft geteld. Zij is geboren en getogen in Honselersdijk en heeft daar bijna haar hele leven gewoond, op verschillende adressen. Toen zij door het ouder worden meer zorg nodig had, verhuisde Bep naar het Woerdblok in Naaldwijk. Daar had zij het heel goed naar haar zin en heeft zij nog bijna 5 jaar gewoond. Zorgen om haar gezondheid zijn Bep zeker niet bespaard gebleven, maar zij was moedig en blijmoedig. In deze geest heeft zij ook van haar dierbaren afscheid genomen. Ze zei: ‘Huil en treur niet om mij, ik heb een mooi leven gehad.’ De gezondheid van Bep werd de laatste tijd steeds kwetsbaarder. Ze was te zwak om van het coronavirus te kunnen herstellen. Op 24 december hebben wij afscheid van haar genomen tijdens de uitvaartmis in de kerk van Honselersdijk, waar zij zo trouw en graag kwam. Met het kerstlied ‘Nu zijt wellekome’ hebben wij haar uitgeleide gedaan. Bep is na een leven vol liefde en zorg welkom in het Huis van haar Hemelse Vader. Zij was een van de eerste dopelingen in de Onze Lieve Vrouw van Goeden Raad na de inwijding van de kerk in 1928. Bep groeide op in een arme tijd en onder zorgelijke tijdsomstandigheden, zoals de crisistijd en de oorlog. Van jongs af aan heeft zij gewerkt in het huishouden en de tuinbouw. Vele jaren was zij werkzaam in de fresia’s. Vele bossen bloemen zijn door haar handen gegaan. In haar jeugd was zij lid van de jeugdbeweging. Later werd zij zelfs akela bij de welpen. Ook speelde Bep graag toneel. Daar leerde zij haar toekomstige man Aad van Zeijl kennen. Op 9 april 1958 traden zij in het huwelijk. Aad was een harde werker, o.a. in de kassenbouw en later op de veiling. Bij Bep vond hij een goed verzorgde en warme thuisbasis. Er kwamen geen kinderen en deze ervaring hebben zij een plek moeten geven. Bep heeft laten zien dat een mensenleven ook op andere wijze vruchtbaar kan worden en betekenis kan krijgen. Zij leefde zeer mee met de gezinnen van haar broers en zussen. Neven en nichten waren gesteld op hun vrolijke en gezellige tante met haar gulle lach en duidelijke eigen mening. In de parochie is Bep ruim 30 jaar actief geweest binnen het Parochieel Ouderenwerk en heeft veel parochianen bezocht en ook meegeholpen met de activiteiten in de Hunselaer. Graag ging zij op vakantie naar de Veluwe en ging zij op bedevaart naar Maria in Lourdes en Banneux.
Een groot verdriet was het overlijden van Aad in 1986, na een ziekteperiode. Hij was 62 jaar. Bep heeft 35 jaar als weduwe geleefd. Na de rouwperiode ging zij fanatiek bridgen en was zeer bedreven op computergebied. Een bijzondere band onderhield zij met haar oud buurmeisje en vriendin voor het leven Maartje Bennink. Voor haar dochters Corrie en Gerda was zij een soort bonus-oma. Bep heeft in haar lange oude dag veel steun van hen en van de familie Hulspas ontvangen. Daar was zij dankbaar voor. Evenals voor de goede zorg in het Woerdblok. Moge Bep nu rusten in vrede. Wij wensen haar dierbaren troost toe bij het gemis van haar zo vertrouwde hartelijke aanwezigheid.
Pastoor J. Steenvoorden
Terug naar de voorgaande pagina
