Louise Johanna Maria van der Pluijm-Dingjan
Geboren: 16 maart 1952In dankbare herinnering
Loes en Leo hebben elkaar leren kennen op dansles, zijn getrouwd en hebben drie zoons gekregen. Ze is van veel betekenis geweest voor Leo, hun kinderen en kleinkinderen. Vol overgave heeft ze alles gedaan dat in haar vermogen lag om klaar te staan voor iedereen: opvoeden, vóór-leven, er zijn voor anderen, omzien naar elkaar. Ze is nooit te moe geweest voor wie haar nodig hadden. Ze híeld van haar kinderen. Niet voor niets was ze ook drie keer per week te vinden bij het graf van de veel te vroeg overleden Maurice.
Loes wilde met energie en aandacht een goede moeder, echtgenoot en oma te zijn. En vaak had ze die tijd, energie, creativiteit en kracht. Tot die vreselijke ziekte terugkwam, haar velde en haar lijden te groot maakte om goed te kunnen dragen.
Loes was geen hoog-kerkelijk persoon, maar wel een gelóvig mens. Ze zong bijna 25 jaar in het koor Beatween en verdiepte zich in astrologie. Niets mis mee. De wijzen uit het Oosten die hun opwachting maken in het Kersverhaal volgden ook een ster om uit te komen bij de Verlosser, de nieuwe koning vol belofte van liefde. De sterren vertellen meer over geheimenissen uit een andere wereld dan we doorgaans beseffen. In een zoektocht naar betekenis vond Loes hierin haar weg.
Loes koos ervoor om niet strijdend ten onder te gaan, maar rust te vinden in het uitstappen. Dat zat ook wel in haar aard. Zij wist dat er tegen deze kanker geen kruid gewassen was. Die strijd zou ze -vroeg of laat- verliezen. Loes heeft altijd ruimte nodig gehad om te leven, en nu dus ook om te kunnen sterven.
We mogen erop vertrouwen dat een weerzien ooit gaat plaatsvinden. Moge dit voor ons een troost zijn. Samen met de levende herinnering aan een mooi mens: Loes van der Pluijm – Dingjan.
Diaken Walther Burgering
Terug naar de voorgaande pagina
